Brud. Cuchnąca historia higieny

Dzieci, nawet te najmniejsze wiedzą, jak ważna jest higiena. Zaczynają rozumieć, że zwykłe mycie rąk, jest tak istotne. Dzisiejsze media i otoczenie covidowe, zwracają szczególną uwagę na tą czynność. Pamiętam początki koronawirusa, gdy temat mycia rąk zaczął pojawiać się wszędzie i zaczęliśmy się zastanawiać, czy wcześniej o tym zapominano? Dzieci wiedzą, że mają myć zęby, bo higiena dotyczy również jamy ustnej. Codzienne kąpiele, mycie głowy, to takie oczywiste. Oczywiście nic nie bierze się samo z siebie. Z dzieckiem trzeba rozmawiać, musi wiedzieć dlaczego, to wszystko jest tak ważne, że są bakterie, wirusy i jakie konsekwencje może pociągnąć za sobą brak higieny. Ja jestem zwolennikiem książek, mądrych i edukacyjnych. Dzisiaj chciałam napisać o czymś genialnym, pozycji, o jakiej jeszcze nigdy wcześniej nie słyszałam.

Tytuł intrygujący, bo co można napisać o brudzie. Otóż można i jak się okazuje, ma on swoją historię. Jest to książka popularnonaukowa, ale nie jakaś zwykła, czy nudna, to pozycja wypełniona samymi ciekawostkami. To kompendium wiedzy, prezentujące brudne karty historii, począwszy od czasów starożytnych.

W obecnych czasach temat higieny jest bardzo popularny. Dla nas to całkowicie normalne, że myjemy ręce, kąpiemy się, dbamy o czystość, ale nie zawsze tak myślano. Były czasy, gdy sądzono, że kąpiel szkodzi zdrowiu – „Częste mycie skraca życie”. Te czasy brudu nie są aż tak odległe. Bo, jak można wyczytać w książce, że w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego znajduje się niezwykły eksponat, mianowicie pokaźnych rozmiarów XIX – wieczny półtorametrowy kołtun.

Książka jest pięknie i bogato ilustrowana, dopełniając treści, która jest nawet lekko żartobliwa. Książkę czyta się niesamowicie przyjemnie i z ogromnym zainteresowaniem. Zarówno ja, jak i moje sześciolatki, byliśmy niezwykle pochłonięci lekturą.

To naprawdę wybitna książka, obok której nie można przejść obojętnie.

Jest to spory format, oprawiony twardą oprawą, kartki grube i sztywne, w sumie 195 stron.