Posiłki, jedzenie, to coś, co jest nieodłączne w naszym życiu. Jednak nie każdy, czytaj – Ja J, potrafi zrobić coś z niczego, ma wyobraźnię kulinarną i przygotuje pyszny posiłek po zajrzeniu do lodówki. Nie potrafię świetnie gotować, bo nie mam takich pomysłów, które doprowadziłyby do powstania ferii smaków. Potrzebuję przewodnika, książki, która poprowadzi mnie krok po kroku w poczynaniach kulinarnych. Zawsze tak miałam i pewnie mieć będę. Lubię jasne i przejrzyste przepisy, a przede wszystkim sprawdzone. Książka, która stała się moim najnowszym przewodnikiem w kuchni to „Tuba Smaku”. Jest zbiorem przepisów grupy przyjaciół, czerpiących przyjemność z gotowania. Znajdziemy tu przepisy na różne okazje, chociażby wesele, chrzciny, parapetówka, urodziny, spotkanie z przyjaciółmi, Halloween, Sylwester, wakacje, mecz, parapetówkę i inne. Każdy z rozdziałów posiada 5 przepisów, po jednym każdego z autorów. Są innowacyjne, zaskakujące, pozwalające zabłysnąć wśród gości i rodziny.
W tej innowacyjnej książce kucharskiej nie ma nudy. Przepisy na każda okazję, gdzie każdy znajdzie coś dla siebie, czy to zdrowego, słodkiego, ostrego, wegańskiego. Każdy rozdział poprzedzony jest krótkim wstępem nawiązującym do zawartych w nim przepisów.
Polecam tą niesamowitą książkę kucharską stworzoną z pasji do gotowania, którą to pasję autorzy przekazują nam znakomicie.
Comments
Uwielbiam książki kucharskie. Szkoda tylko, że nie mam zbyt wiele talentów kucharskich i często coś zepsuje.
nie wolno mi oglądać takich książek, bo robię się głodna 😉 ale sama książka jest bardzo interesująca (bez tych pysznych przepisów ;-))
Chętnie przejrzę książkę w poszukiwaniu kulinarnych inspiracji. 🙂
Książki kulinarne swego czasu gościły u nas bardzo często, ale ostatnio rzadko z takich korzystamy.
uwielbiam przeglądać książki kucharskie, ładne zdjęcia i chęć zasięgnięcia inspiracji mnie przyciągają.
Różnorodne przepisy czynią książkę na prawdę przydatną na wiele okazji, lubie czerpać inspiracje od ludzi z pasją.
Gdy jeszcze oglądałam telewizję, to programy Pascala należały do moich ulubionych. Zaraz po Makłowiczu.